"Το έργο δομείται σε μορφή Α-Β-Α’. Ο χαρακτήρας του προβάλλεται άμεσα στη τονική, περνάει από την δεσπόζουσα και την υποδεσπόζουσα καταλήγοντας στη πρώτη βαθμίδα. Στη συνέχεια το δεύτερο θέμα αναπτύσσεται στην υποδεσπόζουσα, διατρέχει φρύγιο κατιούσα κλίμακα, όπου μέσω αλυσίδας επανέρχεται το πρώτο θέμα. Το μεσαίο τμήμα Meno ξεκινάει στην παράλληλη τονικότητα που οδηγεί στην επανέκθεση του αρχικού θέματος του Scherzo (Πηγή: Πολίτης, Ευγένιος. Τα ανέκδοτα έργα των Ελλήνων συνθετών για κοντραμπάσο και πιάνο στην Ελλάδα του 20ου αιώνα, Διδακτορική διατριβή, Ιόνιο Πανεπιστήμιο, Κέρκυρα 2013, σελίδα 153).

Το έργο εκτελέστηκε (πιθανότατα για πρώτη φορά) στις 23 Ιανουαρίου του 1985, στην μουσικοφιλολογική εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στην Πνευματική Εστία Χολαργού. Στην εκδήλωση έπαιξαν ο Λάζαρος Σπυρίδης (κοντραμπάσο), η Αργυρώ Μεταξά (πιάνο) και η Αντωνία Κουτούπη (απαγγελία). Παρουσιάστηκαν τα παρακάτω έργα Ελλήνων συνθετών για κοντραμπάσο και πιάνο: Νοσταλγία του Χρήστου Λαμπριανίδη (Α’ εκτέλεση), Σκέρτσο και Θρύλος του Θέμη Μόρου, σε μεταγραφή του Λ. Σπυρίδη για το κοντραμπάσο: Νανούρισμα του Δημήτρη Δραγατάκη, Σουίτα του Σόλωνα Μιχαηλίδη και Ηπειρωτικός και Κλέφτικος, δύο χοροί από τους 36 Ελληνικούς Χορούς του Νίκου Σκαλκώτα. (Πηγή: Πολίτης, Ευγένιος. Τα ανέκδοτα έργα των Ελλήνων συνθετών για κοντραμπάσο και πιάνο στην Ελλάδα του 20ου αιώνα, Διδακτορική διατριβή, Ιόνιο Πανεπιστήμιο, Κέρκυρα 2013, σελίδα 110).