Ελλείψει σημειογραφικής παρτιτούρας, το έργο αναζητά αυτοσχεδιαστικές σύγχρονες τεχνικές στο κοντραμπάσο, θέτοντας ως κύριο στόχο την σύμπλευση του ερμηνευτή με το διάρκειας 16’ λεπτών περίπου ηχητικό υλικό οκτακάναλης μαγνητοταινίας, για την απόδοση της σκέψης του συνθέτη και του κινήτρου δημιουργίας του έργου.
"Το Εν Πυρί γράφτηκε τρία χρόνια μετά το πολύνεκρο τροχαίο που κόστισε τη ζωή της Αναστασίας Βαοιλειάδη (πρώτης συζύγου του Στέφανου Βασιλειάδη), του Γιάννη Χρήστου (του γνωστού συνθέτη με τον οποίο ο Βασιλειάδης είχε συνδεθεί και συνεργαζόταν εκείνο τον τελευταίο χρόνο) καθώς και της Θηρεσίας Χρήστου Χωρέμη, συζύγου του Γιάννη Χρήστου.
Ο τίτλος του έργου προέρχεται οπό την Καινή Διαθήκη: «η ημέρα εν πυρί αποκαλυφθήσεται» (Προς Κορινθίους Α' , γ 13). Αναφέρεται σε αυτό που παραμένει μετά τον θάνατο και σύμφωνα με τα λόγια του συνθέτη: «στη δοκιμασία της ανθρώπινης ψυχής μπροστά στον θάνατο για να μείνει στο τέλος το ανθρώπινο "τραγούδι-δημιουργία" ως το μόνο στοιχείο που μπορεί να αντέξει και να ξεπεράσει την καταστροφή».

Η φωτιά αποδίδεται ηχητικά κατά τη διάρκεια μιας μακράς κορύφωσης που ξεκινάει λίγο μετά τη μέση του έργου και οδηγεί μέχρι το τέλος. Το δραματικό στοιχείο αυτής της φασματικά πυκνής ενότητας είναι ακόμη πιο έντονο στις ζωντανές εκτελέσεις του έργου, καθώς ο μουσικός πάνω στη σκηνή παίζει με όλη του την ενέργεια το κοντραμπάσο ενώ σχεδόν δεν μπορεί να ακουστεί πάνω από το ηχητικό υλικό της οκτακάναλης μαγνητοταινίας. Το θεατρικό στοιχείο που ενυπάρχει στο Εν Πυρί αναπόφευκτα χάνεται σε οποιαδήποτε αναπαραγωγή ηχογράφησης, αλλά ο ήχος κουβαλάει ένα μεγάλο φορτίο από μόνος του.
Το Εν Πυρi ηχεί σαν να έχει γεννηθεί μέσα από μια απόλυτη αναγκαιότητα, σχεδόν σωματική, του συνθέτη να αντιμετωπίσει τον χαμό και τον θάνατο. Στο τέλος του έργου, ενώ ο μουσικός είναι ακόμα στη σκηνή αποκαλύπτεται ένας ισχνός τόνος σηματοδοτώντας αυτό που παραμένει –αυτό που «έχει αντέξει και ξεπεράσει την καταστροφή».(Από τα σχόλια στο: STEPHANOS VASSILIADIS, EN PYRI / BACCHAE, LP HOLO6, Athens, 2017).