Το χαρακτηριστικό αυτού του έργου για σόλο κοντραμπάσο είναι οι αργές και μικρές σε έκταση μουσικές φράσεις που σε εφτά φάσεις εξερευνούν ένα μεγάλο μέρος από τεχνικές παιξίματος του οργάνου. Τα συχνά σημεία αλλοίωσης που αφορούν διαστήματα μικρότερα του ημιτονίου αποτελούν μάλλον εφέ παρά φθογγικό υλικό. Το φθογγικό υλικό εντοπίζεται σε διάφορα κατά βάση διατονικά τετράχορδα και πεντάχορδα τα οποία έχουν υποστεί αυθαίρετες αλλοιώσεις είτε έχουν διανθιστεί με προσθήκη «χρωματικών» φθόγγων (π.χ. D-E-F-G-Ab, (C)-D-E-F-Gb-(G)-Ab, G-Ab-B-C), με τρόπο που παραπέμπει στα μακάμ της μουσικής της Εγγύς Ανατολής (κυρίως ως προς τον διαρκή μετασχηματισμό των τετραχόρδων με τρόπο που δημιουργεί διαρκώς νέους διαστηματικούς και φθογγικούς συσχετισμούς).