"Το δημιουργικό έργο του Ανέστη Λογοθέτη (1921-1994) χωρίζεται σε δύο περιόδους: η πρώτη (1943-1959) περιλαμβάνει έργα σε παραδοσιακή μουσική σημειογραφία, ενώ η δεύτερη (1959-1994) έργα σε μη συμβατική μουσική σημειογραφία (κατά το συνθέτη «γραφική» ή «πολυμορφική» ). Βασικό χαρακτηριστικό του προσωπικού του συστήματος σημειογραφίας είναι μια πρωτότυπη σύζευξη μουσικής και εικαστικών τεχνών, με την οποία ο συνθέτης προσπάθησε να περιγράψει τη δομή των έργων του και την εξέλιξή της στο χρόνο. Η Σουίτα για σόλο βιολοντσέλο, LWN 33 (Δεκέμβριος 1952), με τον αρχικό τίτλο Funf Integrationen [Πέντ ε ενσωματώσεις], γράφτηκε με την πρόθεση να μπορεί να πα ιχτεί εναλ­ λακτικά από σόλο κοντραμπάσο, ιδέα η οποία εγκαταλε ίφθηκε κατά την επεξεργασία του έργου. Ωστόσο, όσο ακόμη ζούσε ο συνθέτης, πραγματοποιήθηκε τουλάχιστον μία εκτέλεση από σόλο κοντραμπάσο. Το έργο ανήκει αισθητικά στο βιενέζικο εξπρεσιονισμό και αποτελείται από πέντε σύντομα μέρη: Ι. Agitato, ΙΙ. Burlesco, IIΙ. Grave, IV. Allegro και V. Scherzoso. Η επιλογή του σολιστικού οργάνου, η διάταξη σε μορφή σουίτας, αλλά και η σχετικά απλή δομή του κάθε μέρους, με ορισμένα σποραδικά -αλλά χαρακτηριστικά- στοιχε ία πολυφωνίας, παραπέμπουν στις Σουίτ ες για σόλο βιολοντσέλο του J.S. Bach, χωρίς όμως το συνθετικό πρότυπο να γίνεται εμπόδιο στη νέα δημιουργία". [Γιάννης Σαμπροβαλάκης, Πρόλογος στην έκδοση του έργου από το Κέντρο Εληνικής Μουσικής και Μάριος Νικολαϊδης - εκδόσεις Orpheus, Αθήνα, 2013, ISMN: 979-0-801168-04-7].