Για τον πιανιστικό του κύκλο Μεσόγειος Έρημος, ο Γιώργος Κουμεντάκης αναφέρει πως πρόκειται για ένα μουσικό σχολιασμό που περιγράφει την ψυχολογία των συγκατοίκων του στη Μεσόγειο, ψαριών, πουλιών, εντόμων και φυτών. «Παρατήρησα ασήμαντες πτυχές της ζωής τους, τις έκανα δικές μου και τώρα είμαι βέβαιος πως έχουν ψυχή» (από τις σημειώσεις στο πρόγραμμα του ρεσιτάλ πιάνου της Λορέντα Ράμου που δόθηκε στα πλαίσια των εκδηλώσεων "1989-2009: 20 χρόνια Ωδείο Κόνταλυ" με τίτλο "Ελληνικές Θαλασσογραφίες" στις 16.11.2009). Το έργο των Γιώργου Κουμεντάκη (μουσική) και Αλέξη Ψυχούλη (video) αποτελεί μια ιδιάζουσα περίπτωση οπτικο-ακουστικού έργου όχι μόνο για τα ελληνικά δεδομένα, αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο: αφενός, η απόλυτη μουσική φόρμα (ένας κύκλος είκοσι κομματιών ιμπρεσσιονιστικού χαρακτήρα για τσέμπαλο ή/και πιάνο σε ζωντανή επιτέλεση με τίτλο «Μεσόγειος») και αφετέρου το video (βωβό και βασισμένο σε ένα σενάριο με κεντρικό θέμα τη Θάλασσα, χωρίς όμως να ακολουθεί μια γραμμική αφήγηση) λειτουργούν εφ’ ίσοις όροις, σαν αντιστικτικές φωνές, δημιουργώντας μια αδιάσπαστη αισθητική ενότητα. Μολονότι η ατμόσφαιρα που αποπνέει το έργο, παραπέμπει σε αυτή του βωβού κινηματογράφου, εδώ η δημιουργία του μουσικού έργου προηγείται χρονικά αυτής του οπτικού, και οι μουσικές παράμετροι (φόρμα, tempo-ρυθμός, ηχόχρωμα, χαρακτήρας) τείνουν να καθορίσουν ως ένα σημαντικό βαθμό τη δομή και διαμόρφωση της οπτικής διάστασης (από σχολιασμό της μουσικολόγου Αγγελική Κορδέλλου, Δομικές αναλογίες και "αντιστικτικές" σχέσεις ήχου και κινούμενης εικόνας στη «Μεσόγειο Έρημο» των Γ. Κουμεντάκη και Α. Ψυχούλη). Στο πρόγραμμα της συναυλίας μουσικής δωματίου με έργα Ελλήνων συνθετών του 20ου αιώνα, που δόθηκε στο Κρατικό Ωδείο Θεσσαλονίκης στις 21.03.2001, αφιερώνεται στους σολίστ της πρεμιέρας του έργου Παπαβασιλείου, Βασίλη (κοντραμπάσο) και Αλακιζίδου, Ερατώ (πιάνο).