Έργο με εμφανείς επιρροές από τον δωδεκαφθογγισμό και τον σειραϊσμό. Οι φράσεις του έργου είναι σύντομες και περιεκτικές, χωρίς να γίνονται φλύαρες παρά την πληθώρα διαφορετικών φθόγγων, που εμφανίζονται άπαξ. Δεν πρόκειται όμως για ένα δωδεκαφθογγικό έργο, καθώς οι μελωδίες είναι συντεθειμένες με βάση διαστήματα δευτέρας και τρίτης, με αναστροφή σε οκτάβες ώστε ο όποιος συσχετισμός με γραμμικές μελωδίες να είναι πιο δυσδιάκριτος. Οι μελωδίες είναι άρτια και ευφυώς γραμμένες ακολουθώντας μια άτυπη μονόφωνη «αντίστιξη» συνδυασμένη με τεχνικές όπως γκλισάντο, τρέμολι, col legno κ.τ.τ.