Ο Δημήτρης Νικολάου ζούσε και εργαζόταν εγκατεστημένος στη Ρώμη από το 1965. Άρχισε να συνθέτει σε ηλικία δεκατριών ετών, μελετώντας μουσική μόνος του. Μαθήτευσε σε διάσημους μουσικούς (Guasero, Br. Maderna) και ασχολήθηκε εντατικά με την έρευνα της λαϊκής μουσικής, επικεντρώνοντας το ενδιαφέρον του στο χώρο της Μεσογείου και των Βαλκανίων. Σπούδασε, επίσης, σύγχρονη λογοτεχνία στο Πανεπιστήμιο της Ρώμης και διεύθυνση φωτογραφίας στο Πειραματικό Κέντρο Κινηματογράφου της Ρώμης. Δίδαξε σκηνικό τραγούδι στη σχολή θεάτρου του Εθνικού Ινστιτούτου Αρχαίου Δράματος των Συρακουσών και στη Σχολή Θεάτρου της Καλαβρίας. Παράλληλα, δίδαξε πιάνο, αρμονία και σύνθεση.

Η μουσική του εκμεταλλεύεται αριστοτεχνικά τις ξεχωριστές ιδιότητες των οργάνων, συχνά με ασυνήθιστες τεχνικές εκτελέσεως και με ασυνήθιστους συνδυασμούς ηχοχρωμάτων, ενώ παράλληλα πολλά έργα του παρουσιάζουν μια έντονη θεατρικότητα. Άλλο βασικό χαρακτηριστικό στις συνθέσεις του είναι η ιδιαίτερη εκμετάλλευση της ελληνικής δημοτικής και λαϊκής μουσικής, των πολυσύνθετων ρυθμικών χρόνων, καθώς και ένας καθαρά προσωπικός τρόπος εναρμόνισης.

Τα έργα του χαρακτηρίζονται, πρώτα από μια συνεχή αναζήτηση νέων τρόπων εκτέλεσης και νέων τρόπων μουσικής γραφής. Πολλές φορές η αναζήτηση του "νέου" γίνεται μέσα από παραθέσεις του "παλαιού", με ιδιαίτερο χαρακτηριστικό το ανάλαφρο - ή συχνά διονυσιακό - χιούμορ. Έχει συνθέσει έργα για ορχήστρα, κοντσέρτα για σόλο και ορχήστρα, έργα για φωνή, μουσική δωματίου, όπερες, ορατόρια, καθώς και μουσική για το θέατρο, τον κινηματογράφο, την τηλεόραση, τραγούδια, μπαλέτα, μουσική για παιδιά, ηλεκτρονική μουσική, κ.ά.

Από το 1959,τη χρονιά που ξεκίνησε να συνθέτει ο κατάλογος των έργων του περιλαμβάνει πάνω από 290 συνθέσεις, μεταξύ άλλων: 3 όπερες, 5 συμφωνίες για μεγάλες ορχήστρες, πολυάριθμα κονσέρτα για σολίστες και ορχήστρες, μικρές και μεγάλες χορωδίες, μουσική για μπαλλέτο, το θέατρο, τον κινηματογράφο, τη τηλεόραση το ραδιόφωνο, καθώς και μουσική και τραγούδια για νήπια.

Τα έργα του είναι παραγγελίες από γνωστά μουσικά σύνολα, ορχήστρες, σολίστ και παίζονται συχνά στην Ελλάδα, την Αγγλία, την Ολλανδία, τη Γαλλία, την Ισπανία, την Πολωνία, την Γερμανία, τη Ρουμανία, τον Καναδά, τις Ηνωμένες Πολιτείες, το Βέλγιο, την Αργεντινή, τη Χιλή, τη Βραζιλία, την Κίνα, την Ιαπωνία, την Αυστραλία, ενώ τουλάχιστον 100 από αυτά έχουν εκδοθεί από τους εκδοτικούς οίκους EDIPAN (Musicisti Contemporanei, Roma), Penta-flowers της Ρώμης, Agenda (Bologna), J. Trekel (Hamburg), Vogt & Fritz (Schweinfurt), Mnemes (Palerno).

Η γενέτειρα του Κερατέα, έχει επηρεάσει το μουσικό του έργο. Εκτός από το έργο του "ΝΟΣΤΟΣ" και το "ΝΑΝΟΥΡΙΣΜΑ" που παρουσιάστηκε στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών (20-1-1994) και περιέχει ένα τμήμα με τίτλο "Omaggio A Calcunis" (Προς τιμήν στον Καλκούνη ένα λαϊκό Βιολιστή της Κερατέας), έχει συνθέσει ένα έργο για κρουστά με τίτλο «Κερατέα» το οποίο δεν έχει παρουσιαστεί επίσημα. «Το όνομα του τόπου μου έγινε και μουσική…» έλεγε χαρακτηριστικά ο συνθέτης «…και θα ταξιδεύσει στο κόσμο…».

Ο Δήμος Κερατέας και ο Σύνδεσμος Πνευματικής Κοινωνικής Δραστηριότητας "Χρυσή Τομή" οργάνωσαν στις 11 Οκτωβρίου 2008 τιμητική συναυλία στην μνήμη του με Έλληνες και ξένους μουσικούς, παρουσία της συζύγου του Paola Cortese και των αδελφών του στο Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου Κερατέας. Την ημέρα εκείνη παρουσιάστηκε μεταξύ των άλλων και το έργο του "ΚΕΡΑΤΕΑ" ορ.271 από το σύνολο κρουστών του Δημοτικού Ωδείου Πάτρας. Ο Δήμος Κερατέας με ομόφωνη απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου έδωσε σε οδό της πόλης το όνομά του.