Εγκαταστάθηκε στην ΑΘΗΝΑ το 1961. Σπούδασε ανώτερα θεωρητικά και πιάνο στο Ελληνικό Ωδείο και στο Ορφείο και σύνθεση με τον Γιάννη Ιωαννίδη. Το 1981 πήγε στο Παρίσι για μεταπτυχιακές σπουδές (Πανεπιστήμιο Paris I – Panthéon-Sorbonne). Εκεί παρακολούθησε μουσικολογία και αισθητική της μουσικής με τους Michel Guiomar και Daniel Charles και σύνθεση με τον Ιάννη Ξενάκη. Το 1982 απέκτησε μεταπτυχιακό τίτλο D.E.A. με τίτλο εργασίας «Μαθηματικές διαδικασίες στο έργο του Μπάρτοκ και του Ξενάκη», ενώ το 1995 ανακηρύχθηκε διδάκτορας του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης υποβάλλοντας διατριβή με θέμα «Η κρίση του θέματος στο έργο των συνθετών της δεύτερης σχολής της Βιέννης: Schönberg, Berg, Webern». Έχει γράψει άρθρα για τη μουσική του 20ού αιώνα, έχει δώσει διαλέξεις και έχει συμμετάσχει σε πολλά συνέδρια. Το 2001 εκδόθηκαν από τον εκδοτικό οίκο Κ. Παπαγρηγορίου – Χ. Νάκας δύο βιβλία του: «Schönberg, Berg, Webern: Η κρίση της μουσικής διά μέσου της κρίσης του θέματος και των μορφών και Ο Νίκος Σκαλκώτας και η ευρωπαϊκή παράδοση της μουσικής των αρχών του 20ού αιώνα». Έργα του έχουν παιχθεί στην Ελλάδα και το εξωτερικό (Ιταλία, Κύπρο, Βουλγαρία, Αυστρία, Γαλλία και Αμερική) και έχουν ηχογραφηθεί από την Ελληνική Ραδιοφωνία, ενώ παραγγελίες για σύνθεση μουσικών έργων τού έχουν δοθεί από το Γ΄ Πρόγραμμα, το Ινστιτούτο Γκαίτε, τον ΟΜΜΑ κ.ά. Οι συνθέσεις του εκδίδονται από τον εκδοτικό οίκο Κ. Παπαγρηγορίου – Χ. Νάκας και έργα του έχουν κυκλοφορήσει από τις δισκογραφικές εταιρείες Warner («Έρως και Ψυχή», 1999), Agora («Σπουδή για κουαρτέτο εγχόρδων», 2000) IRIDA («Πέντε παραλλαγές για φλάουτο και πιάνο», 2008). Αφυπηρετήσας καθηγητής του Τμήματος Μουσικών Σπουδών της Φιλοσοφικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.