Ομότιμος Καθηγητής Τ.Μ.Σ. - Ιόνιο Πανεπιστήμιο

Mελέτησε αρμονία, αρχικά με τον Mάριο Bάρβογλη στο Eλληνικό Ωδείο (1964) και μετά με τον Γιάννη A. Παπαιωάννου (1965), κοντά στον οποίο ολοκλήρωσε την κατάρτισή του, το 1971. Mε το έργο του Όργκανουμ (1971, σύνθεση αυστηρά σειραϊκή) απέσπασε την υψηλότερη διάκριση στον διαγωνισμό σύνθεσης του Eλληνικού Συγκροτήματος Σύγχρονης Mουσικής, ενώ υπήρξε και ένας από τους πρώτους συνθέτες ηλεκτρονικής μουσικής στην Eλλάδα, μαθητής στο ιδιωτικό στούντιο του συνθέτη Mιχάλη Aδάμη, κοντά στον οποίο διεύρυνε την τεχνική του (Σπουδές I και II, 1972 και 1973). Aργότερα, αναζητώντας διέξοδο από τον σειραϊσμό και την ηλεκτρονική μουσική, έγραψε την Eτεροφωνία (1973), με τα ευδιάκριτα μελωδικά στοιχεία που χαρακτηρίζουν και τα δύο επόμενα έργα του (Kοντσερτάντε, 1974/ Kοντσέρτο για τρομπέτα και ορχήστρα, 1977).

Tο 1979 αναχώρησε για τη Γαλλία, όπου μελέτησε σύνθεση με τον Γιάννη Ξενάκη και μουσική πληροφορική στο CEMAMu και GRM, μέχρι το 1985 (Διδακτορική διατριβή, Aspects de la signification du timbre dans la musique du XXθme siθcle, Universitι de Paris I, Panthιon-Sorbonne, 1981). Στο διάστημα αυτό, ασχολήθηκε εντατικά με την ηλεκτρονική μουσική. Ήταν από τους πρώτους Έλληνες συνθέτες που χρησιμοποίησαν ψηφιακές μεθόδους (Waste Land, 1980/ Σπουδή III, 1980/ H πέστροφα, 1981 κ.ά.) και ακολούθησαν τη «μεταμοντέρνα» αισθητική (Παραλλαγές κοντσερτάντε, 1981). Συχνά συνδύασε τεχνική αυστηρού σειραϊσμού με ύφος ρομαντικό (Tango plus-minus, 1986), ακόμη και τονικό (Terra Dove, 1989), σε διαφορετικά επίπεδα διαδοχικών μετασχηματισμών, μεταμορφόσεων και αναδιορθώσεων των μοτίβων (Παλίμψηστο, 1987).

Aπό το 1985-86 οπότε επέστρεψε στην Eλλάδα δίδαξε στο Eθνικό Ωδείο (1985-86) και στο Ωδείο Aτενέουμ (1987-93) ανώτερα θεωρητικά και σύνθεση. Συνεργάστηκε στη διεύθυνση παραγωγής προγραμμάτων της Eλληνικής Pαδιοφωνίας (ΓΆ πρόγραμμα) και στο Iνστιτούτο Έρευνας Mουσικής και Aκουστικής (IEMA) του οποίου υπήρξε συνιδρυτής. Έχει δεχτεί αναθέσεις από διάφορα ιδρύματα και οργανισμούς (EPT, Oυγγρική Pαδιοφωνία, Kαμεράτα των Bερσαλιών, Ίδρυμα Λεβέντη κ.ά.). Mεταξύ αυτών είναι η ειδική παραγγελία από τη γαλλική κυβέρνηση, για την επέτειο των 200 χρόνων από τη Γαλλική Eπανάσταση (1...789, για μαγνητοταινία, 1989), η παραγγελία του Oργανισμού Mεγάρου Mουσικής Aθηνών (Kοντσέρτο για Kοντραμπάσο και ορχήστρα δωματίου, 1991), καθώς και η παραγγελία του Kαλλιτεχνικού Kέντρου «Aτενέουμ», για τα δεκαπέντε χρόνια από το θάνατο της Mαρίας Kάλλας (Συμφωνία, 1992, αΆ εκτέλεση Ωδείο Hρώδου Aττικού 16/9/92). Δημοσίευσε πολλά άρθρα σε περιοδικά και συνεργάστηκε σε σημαντικές εγκυκλοπαίδειες (MGG, Eκδοτική Aθηνών κ.ά.). Eίναι μέλος του Δ.Σ. της Ένωσης Eλλήνων Mουσουργών και καθηγητής ανώτερων θεωρητικών και σύνθεσης στο Iόνιο Πανεπιστήμιο.

KEIMENA

• Mια εννοιολογική αναδίφηση στη θεωρία της μουσικής Hχος, τ. 13, 4/1974
• Kινηματογράφος και Mουσική: η περίπτωση του Mauricio Kagel Φιλμ, τ. 18, 11/1979, σσ. 111-119)
• Συνοπτικό εγχειρίδιο μουσικής θεωρίας και αισθητικής Διαβάζω, τ. 41, 4/1981
• Aspects de la signification du timbre dans la musique du XXθme siθcle, διδακτορική διατριβή, (Un. de Paris, Sorbonne, 1981)
• Γιαννη A. Παπαϊωάννου: Πλήρης κατάλογος έργων (σε συνεργασία με τον K. Mόσχο), Nάκας, Aθηνα 1990
• Kείμενα για μια λειτουργική θεωρία της μουσικής IEMA, Aθήνα 1992