Το έργο εμπίπτει στιλιστικά στην ύστερη περίοδο της δημιουργικής πορείας του συνθέτη, επικδεικνύοντας το έντονο ενδιαφέρον του για εξερεύνηση των ηχοχρωματικών και τεχνικών δυνατοτήτων των μουσικών οργάνων που συμμετέχουν στο μουσικό σύνολο. Μέσα σε ένα εμφατικά ατονικό φθογγικό περιβάλλον και ένα ευμετάβλητο ρυθμομετρικό πλαίσιο, οι μουσικοί εκτελεστές καλούνται να εκτλέσουν μια πληθώρα διευρυμένων τεχνικών, οι οποίες συχνά εξωθούν το συνολικό ηχητικό αποτελέσμα με σχεδόν εξπεσιονιστική όρμή στο μεταίχμιο μουσικής-θορύβου.