Ο τίτλος του έργου απηχεί τη χαλαρή δομική του οργάνωση, η οποία ενισχύεται, μεταξύ άλλων, από ακραίες διακυμάνσεις της αγωγικής και της δυναμικής. Το έργο φαίνεται να βασίζεται στην ελεύθερη εναλλαγή αρπισματικών χειρονομιών τρίφωνων και τετράφωνων συγχορδιών με κατιούσες ή ανιούσες ημιτονιακές μελωδικές γραμμές. Η εναλλαγή αυτή πολώνει το αρμονικό πλαίσιο του έργου μεταξύ διατονικότητας και χρωματικότητας. Η πόλωση αυτή φαίνεται να θεματοποιείται, αντισταθμίζοντας, ως έναν βαθμό, την εντύπωση δομικής χαλαρότητας, καθώς λειτουργεί ως παράγοντας ενδυνάμωσης της συνοχής του έργου.