Ο Ιάκωβος Χαλιάσας άρχισε τις μουσικές σπουδές του σε ηλικία 13 ετών, μελετώντας κλασική κιθάρα με τον Ελληνοϊταλό Στέφανο Στανγκουάλι (1933-1937). Σπούδασε στο Ελληνικό Ωδείο με τον M. Βάρβογλη Ανώτερα Θεωρητικά, Σύνθεση και Ενορχήστρωση, και πιάνο με την Αλίκη Λυκούδη και τον Κώστα Σφακιανάκη. Αποφοίτησε με πτυχία Αρμονίας (1946) και Αντίστιξης - Φούγκας (1948). Το 1953 κέρδισε το Διαγωνισμό Μουσικής Σύνθεσης του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών για το εξωτερικό. Ωστόσο, συνέχισε τις σπουδές του στην Ελλάδα, μελετώντας τις νεότερες τεχνοτροπίες και τα σύγχρονα μουσικά ρεύματα. Παράλληλα με τη σύνθεση έγραψε πλήθος μουσικών άρθρων σε περιοδικά ("Μουσική", "Ελεύθερα γράμματα", "Λυρικός κόσμος"), ενώ συνεργάστηκε στην εγκυκλοπαίδεια «Ηλιος» (1975). Εργα του έχουν παιχτεί στην Ελλάδα και σε πολλές χώρες του εξωτερικού. Από το 1970 ήταν μέλος του ΔΣ της Ενωσης Ελλήνων Μουσουργών, από το 1981-87 γενικός γραμματέας και από το 1988-92 αντιπρόεδρός της. Το 1981 έλαβε το Β' Βραβείο στον Α' Πανελλήνιο Διαγωνισμό Μουσικής Σύνθεσης και το 1982 διάκριση στο 2ο Διαγωνισμό Χορωδιακών Συνθέσεων στο Τρέντο της Ιταλίας. Εγραψε έργα για ορχήστρα, κοντσέρτα, μουσικής δωματίου, χορωδιακά, μουσική για μπαλέτο, τραγούδια κ.ά., τα περισσότερα σε ελεύθερη πολυτονική ή ατονική γραφή. Τα σημαντικότερα έργα του είναι: «Τρία Συμφωνικά Σκίτσα», «Ορίζοντες», «Συμφωνία αρ. 1» (για μεγάλη ορχήστρα), «Adagio», «Δίπτυχο» (για ορχήστρα εγχόρδων), «Κοντσέρτο» (για πιάνο και ορχήστρα) κ.ά.