Εκλεκτός συνθέτης, μουσικός παιδαγωγός, κλαρινετίστας και συγγραφέας θεωρητικών βιβλίων. Καταγόμενος από μουσική οικογένεια άρχισε από 12 ετών να μελετάει κλαρινέτο στο Ωδείο Αθηνών (με τον Χαρ. Φαραντάτο), όμως παρότι άρχισε να εμφανίζεται με επιτυχία ως κλαρινετίστας και συμμετείχε στην Ορχήστρα "Παναρμόνια" (1971-1972), έχασε το ενδιαφέρον του για το κλαρινέτο και εγκατέλειψε το Ωδείο. Αργότερα, το 1975, αποφάσισε να ασχοληθεί σοβαρά με τα θεωρητικά της μουσικής. Γράφτηκε στο Εθνικό Ωδείο και όταν σε 2 χρόνια απεφοίτησε (τάξεις Σώτου Βασιλειάδη και Νικηφόρου Νευράκη) πήγε στο Παρίσι και στο διάστημα 1977-1980 σπούδασε στην "Εκόλ Νορμάλ" (με τη Ζ. Κελλέρ και τον Μαξ Ντώυτς). Το 1980 επέστρεψε στην Αθήνα και δίδαξε ποικίλα θεωρητικά μαθήματα στα Ωδεία: Ορφείο, Ελληνικό, Εθνικό, και Κεντρικό. Στους μαθητές του: ο Δημήτρης Καραγεώργος, ο Γιώργος Μελάς, ο Ανδρέας Συμβουλόπουλος, ο Γιώργος Βασιλαντωνάκης, ο Θόδωρος Τσικρικάς, η Αγγέλα Φαναριώτη, κ.ά. Επίσης συνέγραψε διάφορα αξιόλογα θεωρητικά βιβλία, όπως: "Το τονικό μουσικό σύστημα" Ι (Η αρμονία, 1985), ΙΙ (Η αντίστιξη, 1986), ΙΙΙ (Η θεωρία, 1987), "Μορφολογία της μουσικής" (1991), "Ο Μπετόβεν μέσα από την αλληλογραφία του" (1988), "Συλλογή σολφεζ του Α. Ρώυσελ" (1991), "Θέματα πτυχιακών εξετάσεων" (1993), κ.λπ. Παράλληλα ασχολήθηκε με τη σύνθεση (από το 1991, μέλος της ΕΕΜ) και έγραψε εξαιρετικά ενδιαφέροντα έργα, όπως: "Κοντσέρτο για κλαρινέτο" (1988, παίχτηκε μοναδικά από τον Σπ. Μουρίκη και τη Συμφωνική της ΕΡΤ με μαέστρο τον Ηλία Βουδούρη), "12φθογγα πρελούντια και φούγκες" (για πιάνο, 1989), "12 Σπουδές" (για κιθάρα, 1990), "Δοκίμια" (για φλάουτο βιόλα και κιθάρα, 1990), "Tre scherzi" (για κλαρινέτο και πιάνο, 1991), "Ποντιακοί χοροί" (για ορχ. εγχ., φλάουτο. άρπα και κρουστά, 1992), "Παραλλαγές σε θέμα του Ν. Σκαλκώτα" (για σόλο βιολί, 1992· μεταγραφή για πιάνο. 1993), "Παραλλαγές σε θέμα του Θ. Αντωνίου" (για πιάνο, 1993), "Κοντσέρτο για κοντραμπάσο" (1994), διάφορα μικρά κομμάτια για σόλο όργανα, κ.λπ. "Κύκνειο" έργο του τα "Παραμύθια του Πόντου" σε παραγγελία του ΜΜA, που πρωτοεκτελέστηκε στις 3.11.1995 χωρίς δυστυχώς την παρουσία του δημιουργού του.